By zrozumieć naturę i formy dialogu Jana Pawła II z ateizmem, konieczne jest uwzględnienie okoliczności, w jakich był on prowadzony. W „żyłach” ludzkości powojennej płynęły rozpacz i zniechęcenie. Wydawało się, że ateizm doprowadzi wkrótce do śmierci religii, jak to z niesłychaną pewnością obwieszczały prądy marksistowskie. Już wówczas jasno rysowały się konsekwencje budowanego od oświecenia humanizmu ateistycznego, który doprowadził nie tylko do zamknięcia kultury na kwestie Boga, ale także do krwawych konsekwencji społecznych, tak widocznych w ofiarach wojen […]

