Wolność religijna jest własnością życia ludzkiego w społeczeństwie. Jest czymś, co dane jest człowiekowi z natury, a nie przez porozumienie społeczne, nie jest zależna od uznania rządzącego lub większości. Z tego powodu powinności moralne związane z wolnością religijną mają charakter naturalny, a zatem muszą być respektowane i chronione przez prawa cywilne. Najważniejszą z tych powinności moralnych jest ochrona przed przymusem w społeczeństwie, ponieważ każdy człowiek powinien móc oddać należną cześć Bogu. Ale kiedy państwo ubóstwia samo siebie, zaczyna domagać się dla siebie kultu należnego jedynie istocie boskiej i wtedy powstaje największe niebezpieczeństwo dla wolności religijnej; w rzeczy samej, Lewiatan nie uznaje żadnego innego boga poza sobą.

Pandemia COVID-19 była „plagą” dla zdrowia, ale miała też głębokie konsekwencje społeczne. Jest to logiczne, bowiem człowiek żyje w społeczeństwie i sam nie osiągnięcie pewnych dóbr, takich jak zdrowie materialne czy duchowe. Z tego powodu nie dziwi fakt, że obecność koronawirusa obnaża inne utajone pandemie moralne w życiu społecznym i nie znikną one po zakończeniu rygoru sanitarnego. Idąc za tym, wielu wykorzystało tę okazję, by pod pretekstem ograniczeń społecznych podważyć wolność religijną. Tak działało przede wszystkim państwo, ale także szkoły, firmy, a nawet instytucje religijne.

Utworzone w 2006 roku Obserwatorium Wolności Religijnej i Sumienia (OLRC, www.libertadreligiosa.es) co roku publikuje raport na temat ataków na wolność religijną. Najnowszy raport identyfikuje 240 przypadków w Hiszpanii, co stanowi wzrost o 37% w porównaniu z 2019 r. Najliczniejsze ataki polegały na marginalizacji religii w sferze publicznej (121 przypadków). Ponadto zgłoszono 70 przypadków drwienia z religii, 34 ataki na miejsca kultu, 13 zachowań upokarzających wierzących i 2 przypadki przemocy fizycznej. Pośród tych przypadków 66% tych ataków było skierowanych konkretnie przeciwko chrześcijanom. Wspólnotą autonomiczną, która skupia największą liczbę ataków, jest Katalonia, a następnie rejon Madrytu i Andaluzja. Przy okazji społecznych restrykcji spowodowanych przez pandemię doszło do zmniejszania dostępności świątyń dla wiernych przy zastosowaniu większego rygoru niż w sklepach czy teatrach; celebracje liturgiczne sprawowane w miejscach prywatnych lub w katedrach przy minimalnej obecności ludzi były przerywane; zabraniano wspólnotowych śpiewów w kościołach, jednocześnie zezwalając na koncerty itp.

Dziennikarka María García, przewodnicząca OLCR, potwierdza, że „najbardziej narusza wolność religijną partia PSOE z 43 przypadkami, następnie Podemos (23 przypadki) i Izquierda Unida (17 przypadków). Jak widać, partie rządzące krajem, które powinny szanować wolność religijną wszystkich obywateli, okazują się właśnie tymi, które najbardziej naruszają wolność religijną” (https://www.infocatolica.com/blog/caballeropilar.php).

Z kolei 24 marca 2021 r., w przeddzień Dnia Życia, w Hiszpanii została zatwierdzona ustawa regulująca eutanazję. Będąc poważnym zamachem na życie osób starszych, chorych i niepełnosprawnych, prawo to narusza zarazem wolność przekonań i sumienia. Tak więc lekarz lub pielęgniarka może odmówić udziału w „udzieleniu pomocy post mortem”, ale składając takie oświadczenie wcześniej i w formie pisemnej. Jak to jednak będzie wpływało na ich karierę zawodową? Udziału w eutanazji nie będą mogły odmówić natomiast szpitale i domy opieki, nawet jeśli są prowadzone przez instytucje religijne.

Niewątpliwie przyczyny, które zmierzają do uniemożliwienia kultu należnego Bogu, są znacznie głębsze niż pandemia COVID-19. Najbardziej szkodliwym wirusem jest sekularyzm, zaś najlepsza szczepionka przeciwko niemu ma charakter nadprzyrodzony.

Prof. Enrique Martínez
Uniwersytet Abat Oliba CEU
Barcelona

Zapraszamy do komentowania tego wpisu na naszym profilu na Facebooku:

Materiał stanowi uzupełnienie projektu: Laboratorium Wolności Religijnej. Zrealizowano we własnym zakresie.